Kur’an-ı Kerim Müdafaası
Kur'an-ı Kerîm kendinden doğmayan bütün sistemlerle hesaplaştı. İlahi olanı beşeri olanla, beşerin arzularını dikkate alarak uzlaştırmayı reddetti. Hayata müdahil oldu, hükmetti. Sorunsuz bir cemiyet vücuda getirdi. Çirkini kaldırıp güzeli, en güzeli yerleştirdi. Bu yüzden O'nun yürürlükte olduğu çağlar insanlık tarihinin en güzel çağlarıydı. Ne Kapitalizma'da olduğu gibi zengin adına fakire haksızlık etti, ne de Komünizma'da olduğu gibi devlet adına zenginin malına el koydu. Fert ve cemiyet nizamını adalet üzerine tesis etti. Çünkü O, her şeyi en doğrusu ile bilen ve buna göre vahyeden Allah Teâlâ'nın kelamıdır. Emperyalizmanın değer yargılarını reddediyor diye böyle bir kitabın hükümlerinin tarihsel olduğunu söylemek, Kur'an'a değil emperyalizmaya hizmet etmektir. Kur'an'ı Kerîm'in emperyalizma ile olan mücadelesinde tarihselciliği tercih etmek, Allah ve Rasul düşmanlarının safında yer almaktır. Kur'an-ı Kerîm, kendisini etkilemeye çalışan bir bakış açısıyla değil, kendisinden etkilenilen bir bakış açısıyla anlaşılabilir. O, kulların istediği manayı değil yalnız Allah Teâlâ'nın muradını verir.
Çekrâlevî Sünnet'i reddeden Kur'an Müslümanlığının/Mealciliğin amentüsünü, İngilizler'den hem talimat, hem de nişan alan Seyyid Ahmed Han'dan aldı. Buna göre Sünnet'i reddedenlerin bir kısmı doğrudan, bir kısmı da dolaylı yoldan Kilise'ye hizmet etmektedir. Bizdeki Mealcilerin her ne iddiaları varsa tamamı Hindistan'da zuhur eden Kur'aniyyûn hareketine aittir. Bu yüzden hadiseyi mukallitler üzerinden değil, İngilizler'in AR-GE'sinde çalışan Çekrâlevî gibi “mucitler” bağlamında tahlîl ettik. Mealcilik, Allah Rasûlü'ne ﷺ mecnun diyen, insanları O'ndan uzaklaştırmak için O'na dair her nev'i yalanı uydurmayı vazife kabul eden, naaşını kabrinden çıkarmak için özel adamlar görevlendiren fakat her seferinde hüsrana uğrayan Kilise'nin, aktörlerini Müslümanlar arasından seçtiği en son ve en tehlikeli oyunudur.
